CERITA
PEWAYANGAN “RAMAYANA”
Sawijining dina ing kerajaan mantili ingkang kerajaan
ramanipun dewi shinta, asmane prabu janaka . prabu janaka ngadhaake saembara
sopo sing bias manah paling apik bakal didadekke mantu. Salah sijine paserta
sayembara yaiku prabu rama lan rahwana nanging rahwana ora bias ngangkat panah
kasebut , lan rama bias ngangkat panah kasebut. Saengga rama bias menangke
sayembara lan ngentukke shinta dadi bojone . rahwana ora seneng yen rama bias
dadi bojhone shinta.
Ing alengka kuwi kerajaan
rahwana,kumbakarna,indrajid,patih prahasta. Sarpanaka menehi kabar ing rahwana
yen ana wong wadon ayu. Rahwananipun ndang golei wong wadon mau. Kasunyatan
putri mau jenenge putrid kalamarica sing bias ganti wujud apa wae,lan bias
ngrubah wujud dadi buta cakil.
Ing alas dandaka rama shinta lan laksamana iseh
ngembara mengertosnipun rahwana lan kalamarica melu ing alas lan ngincer serta
lan godoni shinta. Kalamarica ngerubah wujud dadi kijang mas ingkang godoni
shinta. Shinta deloi kijang mas kasebut langsung ngongkon rama kanggo nyekel
kijang mas kasebut. Nanging kijang kasebut malah mlayu ing jero alas, lan
shinta jaluk rama kanggo ngoyak kijang mau. Lan laksmana tetep karo shinta.
Nanging shinta nesu amarga laksmana ora melu ngoyak kijang bareng rama ing jero
alas . Akhire laksmana nuruti kapinginane shinta supaya ngoyak rama ing jero
alas. Wedi karo kaselamatane shinta laksmana gawe bunderan kanggo shinta supaya
shinta tetep selamet.
Sawise
rahwana teko,rahwana jajal nyedakki shinta lan jajal kanggo nimbus bunderan
mau. Nanging rahwana ora mampu nglewati bunderan mau. Akhire rahwana ngerubah
wujud dadi brahmana tuwo supaya bisa narik perhatian shinta lan jaluk sedekah.
Dewekke nyedakki shinta lan jaluk sedekah,amarga rasa mesakke,akhire shinta
menehi sedekah brahmana tuwo mau. Nalika shinta lagi ngei sedekah,dewekke
ditarik mentu saka bunderan mau landigowo mabur karo rahwana.
Sakmenika,rama lan laksmana terus ngoyak kijang mas.
Lan nalika kijang mas kasebut dipanah wujudde ganti dadi cakil. Nalika shinta
digowo mabur karo rahwana,teko manuk jatayu sing nolong shinta. Lan kadadean
perang antaramanuk jatayu lan rahwana. Nganti akhire manuk jatayu kalah lan
kelangan loro sayape lan rahwana lungo gowo shinta. Sakwijineng dina rama lan
laksmana mentu lan ketemu karo manuk jatayu sing wis kejet kejet. Jatayu
nyritakke kejadian mau karo rama,jatayu akhire mati ngerteni shinta diculik
rahwana,rama lan laksmana semedi kanggo ngintukke cara nylametke shinta. Banjur
rama ketemu anoman sing nulungi rama nyelametke shinta lan rama diajak ing guwa
kiskenda,ing kono omahe anoman.
Ing gowa kuwi anoman nduwe kanca antarane yaiku subali
lan sugriwa,wong loro kuwi podo podo sakti lan podo podo seneng karo dewi
widiyawati. Akihire cah loro kuwi tukaran kanggo ngintukke dewi
widiyawati. Pas cah loro tukaran rama
lan anoman teko delokki tukaran kuwi anoman ngusahakke nyegah subali lan
sugriwa. Nanging amarga rak iso nglerai cah loro,akhire anoman ngongkon rama
kanggo manah salah siji ing antara wong loro mau. Lan subali keno panah
kasebut,lan akhire mati. Sugriwa iseh pengen ngutarakke niate karo rama,yen
wonge arep melu nulungi rama nylametke shinta.
Anoman mulai nylametake shinta. Wonge njaluk sehelai
rambut,sing arep diparingki ing shinta,kanggo bukti yen wonge bener bener utusanerama
seng arep nyelematke shinta.
Ing taman
Argasoka,ing kerajaan Ngalengka,Shinta dikancani karo trijata keponakan saka
rahwana. Nalika rahwana njajal mbujukshinta supaya mau dipek bojone. Nanging
shinta wegah. Lan nalika shinta dewekan,anoman mlebu ing taman argasaka kangge
nemoni shinta lan ngekekke rambut rama ing shinta kangge mbutikake nek deknen
bener bener utussne rama kangge
nyelamatake shinta. Nanging indrajid,anak saking rahwana ngerti tekone anoman,deknen ngusahakke kanggo
nangkep lan dikekke ing ngarepe rahwana. Akhire rahwana mutuske kangge mbakar
anoman. Persiapan dilakokke kanggo mbakar anoman. Wektu iku
pumbakarno,saudarane raahwana nglindungi anoman seng ameh di bakar rahwana.
Nanging niyate iku ora berhasil amarga dialangi karo kumbakarna.
Nalika pasukane rahwana mbakar anoman,jebule anoman
ora mempan dibakar kanggo geni. Malah justru anoman ngrebut obor geni seko
tangane rahwana kanggo buntute lan geni kuwi digo dolanan anoman sakdurunge
mbakar kerajaan ngalengka. Pasukan rama mbendung kali seng cedak kerajaan
ngalengka,saengga pasukane rahwana ora bisa opo opo
Perang
antara rahwana lan rama kedadean. Kumbakarna mati dipanah rama nalika ngewangi
rahwana ngalahke rama. Indrajid melu ngewangi rahwana iku mati sisan. Akhire
kedadean perang sengit antara rahwana laan rama. Rahwana mati dipanah karo rama
lan deknen dicepit ing gunung.
Sakwese menang ngalahke rahwana,rama ketemu meneh
kaliyan shinta. Nnaging rama curiga karo kesuciane shinta,sakwese diculik karo
rahwana nganti suwi. Akhire shinta mbakar awake dewe kanggo mbuthiake
kesuciane. Nlaika shinta mbakar awake dewe ternyata geni ora mempan mbakar
awake shinta iki mbuthiake yen shinta iseh suci. Lan rama nrima shinta meneh.
Rama lan shinta akhire urip tentrem.
PESAN MORAL
:
“Nek diihat saka cerito ramayana, awake dhewe nemu
anane kebecikan lan kebatilan. sakarone sanuli ana lan sanuli berseteru.
Rama yaiku sosok sing neng gambarke nduweni kebecikan amarga dheweke wes ngrewangi Sugriwa bisa dadi Raja maneh ing Guwakiskendha. Lan Laksamana seng setia lan ngrewangi Rama ngrebut utawa perang marang Rahwana.
Kebatilan digambarke karo panggawe para buta sing dhemen mekewuhi lan dendamnya marang Rama sing ora tau ilang lan Rahwana seng ngrebuut Shinta seko Rama, buta Rahwana pengen nglakoke balas dendam adhep Rama. parandene, ora arep kedadeyan
Ora ana kebatilan salawas-lawase, sing sanuli ana yaiku kebecikan. iki sing neng tampilake jero cerito Ramayana. kanggo mateni buta Rahwana, Rama dibantu saka para kera putih dipanggedheni saka Hanoman. amarga dibantu saka akeh pasukan mula Rama kedadeyan mateni Rahwana. akhire Rama bisa membebaskan bojone Sinta sing ditawan saka Rahmana
Intinya, inlah kuripan manusia. Tuhan sanuli njagakne panulung kanggo wong sing sanuli nglakoke kebecikan. Ora ana piala sing lestari, sing ana yaiku kebecikan.”
Tidak ada komentar:
Posting Komentar